اصحاب رس (قرآن)اَصْحاب رَس، قومی کافر که به گفته قرآن کریم پیامبر خویش را تکذیب کرده، به قتل رساندند. ۱ - رس در لغترس در لغت به معانی ثبات، اثر جزئی و کمی از چیزی که در چیزی باقی مانده باشد، شروع تب ، دفن کردن چاه سنگ بند شده (بدون ماسوره)، اصلاح و فساد بین مردم و چاه کهنه آمده است. ۲ - رس در اصطلاح قرآنیدر اصطلاح قرآنی آن، اقوال متعددی ذکر شده؛در روایتی از امام علی علیه‌السّلام آمده است که آن‌ها قومی بودند که کنار چشمه‌ای به نام روشن آب سکونت داشته، و درخت صنوبری که آن را یافث بن نوح علیه‌السّلام کاشته بود و به آن شاه درخت می‌گفتند، می‌پرستیدند. آن قوم، دوازده شهر به نام ماه‌های سال شمسی داشتند و این شهرها در کنار نهری به نام رس قرار داشت. آنان پیامبرانشان را می‌کشتند. و چون کفر آنان طولانی گشت خداوند دیگر بار پیامبری از بنی اسرائیل را فرستاد تا آنان را به یکتاپرستی بخواند. ولی با او مخالفت کرده، سرانجام او را داخل چاه عمیقی افکندند و به شهادت رساندند. ۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اصحاب رس». |